Op dit moment zijn wij onze begane grond aan het verbouwen. Hoewel ik ontzettend blij ben met het resultaat tot nu toe, had deze verbouwing veel sneller en met minder irritatie kunnen plaatsvinden. Het hoeft echt niet altijd sneller en beter, alleen is de marge in mijn ogen erg groot en daarmee de tijd dat wij in ongemak zitten ook. Dat het langer duurt heeft met name te maken met alle dingen die fout gaan, slecht gecommuniceerd worden of hoe mensen omgaan met hun eigen werkplek. Dat dit gebeurt zet mij aan het denken. Zijn er bij mij geen professionals aan het werk? Hebben ze het te druk? Doe ik het niet goed? Of is er iets anders aan de hand?
Hoewel alles waarschijnlijk van invloed is, ga ik voor het laatste antwoord. Er worden namelijk fouten gemaakt, die in mijn ogen te voorkomen zijn. In dit stuk zoom ik in op een fout die inhoudelijk van aard is. Het heeft invloed op hoe hij werkt. Als de eigenwijs, die niet naar de weg vraagt maar tot vervelens aan toe het zelf uitzoekt. Maar voordat we daar heen gaan wil ik jullie meenemen naar wat mij aan het denken zet.
Dat gebeurt bijvoorbeeld door een artikel als dit:
Of wanneer ik door het boek “leidinggeven aan eigenwijze professionals” blader. Waarin het Rijnlands denken wordt omschreven en bijvoorbeeld gezegd wordt: “80% van de professionals doet liever iets goed dan fout, omdat ze houden van hun vak”.
Ook bij Critical Minds geloven we erin dat mensen “het verschil maken door zichzelf te zijn”. Voor mij betekent dit als mensen doen wat ze leuk vinden om te doen, de kans zeer groot is dat er goed werk wordt geleverd.
Tegelijkertijd houden wij ons bezig met alle zaken binnen een bedrijf die niet om techniek, inhoud of vakmanschap gaan, maar met alles eromheen. Zaken die in onze ogen organisaties helpen hun projecten beter uit te voeren. Volgens bovenstaand artikel en boek behoor ik hierdoor wellicht tot de slechtste mensen op aarde. Want in termen van het Rijnlands denken, helpen wij de achterkant. Zodat zij zo goed mogelijk de voorkant van de organisatie kunnen helpen. Of helpen we de voorkant ook te denken aan achterkant dingen.
Nu is dat misschien vloeken in de kerk of zie ik het verkeerd, maar de praktijk laat zien dat de achterkant in mijn ogen wordt onderschat. Deze achterkant of het werk wat daarin plaats vindt is in mijn ogen belangrijk. Wel secundair (ik ken mijn plek) en maakt het verschil tussen “je werk opleveren” of “je werk opleveren met een tevreden klant”. Kortom, hetgeen wat ik denk dat de oorzaak is voor de fouten in mijn verbouwing.
Laten we dit concreter maken door te kijken naar de situatie van mijn vloer:
Mijn wens: “ik wil een houten vloer, met plank x, patroon y en kleur z. Daarbij is er ook een planning, het moet deze week gebeuren want volgende week komt de keuken erop te staan”.
Nu heb ik niet veel verstand van vloeren leggen en maakt mij het ook niet uit hoe het gebeurt. Als de vloer er maar komt te liggen die ik voor ogen heb, binnen de tijdsmarge die er is. Ik kan daar ook op vertrouwen, want er is een vakman aan het werk die aangeeft dat het kan. Resultaat: geweldig strak gelegd en na de laatste laag olie voor de afwerking overal vlekken in de vloer.
Nu kan er altijd wat fout gaan. Ook bij vakmensen en dat is prima. Wat alleen irriteert is het volgende: ik bestel de vloer bij een bedrijf. Deze huurt een parketteur in om de vloer te leggen. Ze kennen elkaar langer, maar het is de eerste keer dat de parketteur werkt met dit merk olie. Maar goed, hij gaat ervoor en het werkt toch niet zoals van tevoren gedacht. Wat ik vanuit mijn werk gewoon acht is dat de parketteur contact opneemt om te checken hoe dat spul werkt. Maar nee, dat gebeurt niet. Ondanks dat hij weet dat het bedrijf dat het hout levert, ook vaak afgewerkt hout levert en dus ervaring heeft met dit soort producten.
En dat snap ik niet…
Of dit nu een achterkant- of voorkant ding is, het zijn vaak dit soort situaties die fouten veroorzaken. De aspecten waarvan je in eerste instantie te horen krijgt als je wel iets vraagt “dat komt wel goed, ik weet heus wel hoe ik een vloer moet leggen hoor” of wat als bemoeizucht voelt voordat je het gaat vragen en het dus niet doet (want hij is een vakman, dat weet hij vast wel, ik bemoei mij er niet mee).
Het kost tijd, geld, energie of een mix van alles. Aan beide kanten. Want ik ben er niet blij mee, maar de vakman moet weer 1,5 uur in de auto zitten om 2 uur herstelwerk te verrichten. Dat is niet leuk en kost hem ook geld en tijd. Misschien wel tot het punt dat er bijna geen marge meer overblijft.
Is het dan zo slecht met de professionaliteit binnen de Nederlandse bouwsector? Dat denk ik niet. Ik blijf erbij dat de techniek of inhoud het allerbelangrijkste is, zonder dat is er geen vloer, huis of boot en dat zit in mijn ogen goed. Maar het verschil wordt gemaakt doordat men “de andere dingen“ ook een plek geeft en er gebruik van maakt. Toch kom ik weinig vakmannen tegen die dit onderdeel van nature leuk vinden. Ze vinden het “Managementgezeik” of “gezeik van de klant”. Misschien dan toch een (project)manager die zich dienstbaar kan opstellen of als organisatie tijd eraan besteden om het de vakman te leren? Beide keuzes zijn in mijn ogen goed te doen zonder gelijk in een wereld van regels, rapporten, vergaderingen, bureaucratie en andere ellende te vervallen. Het kan het werk simpelweg makkelijker, mooier en vooral klantgerichter maken.
En gaat het nog goed komen met mijn vloer? Dat denk ik wel. We hebben het denk ik goed afgesloten door samen een biertje te drinken en het te bespreken, een soort bila. Ik hoop dat hij de volgende keer niet weer dezelfde fout maakt. Op deze manier is de vakman weer iets meer een professional geworden.
Lees hier alle artikelen uit onze paradox van controle Nieuwsbrief: